21.1.09

Raphelia'yı özlerken... (21.12.08)

Neyi istediğimi bilmezken, istediğimi nasıl göreceğim?

Özlüyorum durmadan;
geçmişi ve geleceği..
İşte 
şimdiki altın zamanlarla
yetinememe yetisi.
Oysa ben en çok ona inanırdım,
oysa ben en çok ona..

Beni koşturuyorlar durmadan.
Beni koşturan bir dişli,
koşmayınca yoruluyorum.
Koşunca durağan bir ısı isteği.


Hastayım, hüznü bol bir konuşmanın ardından yine nezle.. Halbuki gülümserdik.
Halbuki yine gülümsedik. Kemikleri kırık gülümseyişler.. 
Özledim onu.
Onu üzdüler geçmişler. Şimdiler ona bir anlaşılmaz akışkanlık. Gelecekten renkleri soğuruyor.
Onu..
Ben ona sarılmalıyım, yanında olmalıyım..


Ben mi?
Anlatsam o anlardı.

Hani, şöyle diyip anlatacağım bir şeyler; ama yok ki.
Ama çok ki.

Her şey tekrar edip duruyor,
sadece eklenmeli..

-bir de eksilenler-


Nihan AYDIN ...*

Hiç yorum yok: