5.12.10

şiz opera saatler

gidişinin ceplerinde lambalar
onlar bir daha gülmediler
durmadı şema ile muallakta
taşındı okyanusun fethinden
savunmasız yanlışlarım paradoks
Yanıp sönüyor kalmışlığım
Kaç hayali özlediğim dönüyor
Tıpkı mağrur yelkenlileri
Ben de gülmedim bir süre
Müziksiz toplandı çiçekler
Geride ispatlanabilir bahriyelileri
Ardından bıraktıklarını dönmediler
Aşağı sokaktan üzülmemelisin
Yani mimiklerin salonunda
Belki sadece anılarım sürede
Kahkaha senden yarım işte
Ama ne değişecektir

Üstünde kırık özlüyorum onu
Bir daha geçiyor çocukluğum
Ses kaybına ağlayamıyorum
Değişmek zorunda onlar da çok
Uyarmalıydım benim adımlarını
Tragedyalar hatamdı gülmeliyiz
Kendinden beni gerekirse gittin
Gözlerinde ilk müdahalesi eslerin
Kalabalıklar biliyorum peşinden
Kısa sonra hiç hissettim

Bu piyadeleri biliyorum
Uçurtmalar sokakta zaman çekişiyor
Seni sakın aklımdan bir deli
Uğruyor film telaşında garip
Bir için esin no bir
Siz şu pera saatler
Öyle koşturuyorum acemi
Çocukluğum fayda etmiyor hiçbir

Ki özlüyorum bir bir evet
Sen de özlediğim şu zaman
Gitmek miydin acaba zorum
Ki çok incinecek onu çok
Öyle üstünde bakışlarım
Seni geçiyor bana kadar
Sensizlikle darmadağın
Toplama, tıpkı katılmalısın
Usul tüm odalar ışık
Aşağı sokakta eşsiz yanıp

nihanaydın...*