15.12.08

B e n i B a ğ ı ş l a

Sabun kalıntılarında 
teşhis ettiler meleği..
Beni bağışla!
Doğmadın..
Kavganın koynuna
çiğ gibi düşürdüm seni
ıslak.
İnançlarımın bileğini kes,
kaç adım atabilirse o kadar atsın
sindirilmiş
sendeleyen
sarkan ilmekleriyle hırpani.
İnançlarımın kangrenini sök!
Kargalar diyorum özgür kalsın
bu korkuluklar artık tabağımda,
ben çoktan gözden çıkardım 
başkalarının düşleriyle oyalansın.
Elden düşme sendromlarım var
kelepire gitti hepsi
sırtımdan kazandı bütün doktorlar.
Ben batakhaneleri izleyip durdum,
izbe
köhne
sahici.
Çamura batıyorduk hep birlikte
fahişe oluyorduk hepimiz.
Çürüyordu nefes aldıkça oksijen etkisiyle
kokuşan kimliklerimiz.
Düşü(nü)yordum halbuki,
sırtından kazıdılar parmak izlerimi.
Kırıldım.
Beni bağışla!
Bilemezdin.
Çöküyordum basamak basamak…
Yıkıntıların arasında
amnezi gibi bıraktım seni
çıplak.
Her tuğlada biraz daha alkol
biraz daha izmarit.
Alışmak gerek,
hüznünü bonkör dağıtma küçük göz
çocuk gibi üzülüyorum.
Suçiçeği çıkartıyor bütün güzellikler;
Her yer natürmort!
Her ruh leke..
Ödeşmeli bir an evvel sokak
bütün fahişeleriyle..
Pandomim gibi ağlıyorum..
Samimi bir salgındı
sevmek hep kolay olmuştur nasılsa..
Beni bağışla!
Biraz ileri gittim.
Hafızandan taşınırım derhal,
ellerim havada
tutuklu
ve işgal altında…
İşte şimdi
beni azat et!


Nihan AYDIN ...*