21.1.09

Kuzey 1

Nok-ta .
Bittiğim yerde başladım. 

Daire. 

Alanını integral cehennemlerde kaybettim. 

Çemberdeyim.

Hareketle hızlandırmak gerekti bu çember sonsuzu.

Koşmaya başladığımda kafam kafesinden, kira yükünden dolayı taşınmıştı.
Daha ucuza bir şişe ikametine kavuşmak mümkündü çünkü. 
Üstelik de bitimsiz kışların iklim geçidinde, izolasyon eksikliğine rağmen, her nasılsa ısıtma sistemi sağlam bir adresti.
Ama orada da çok kalamadım, kendimi dışarıya attım. 

Soğuk.

Akciğerimi tırmalıyor ağır kanamalı, düşük yapmış santigradlar. İçime kuzeyler çekiyorum gıcır gıcır. Alveollerim 86 model.
Kırmızıya atıyorum kendimi hızlıca, düşünceye geçit vermeye tahammül yok, ki neyse ki yeşil kurtarıyor her daim korna çığlıklarından. 

Ben mi?

Acelesiz susuyorum.

Dişçiye gittim dişetlerimdeki çığlık kaybının teşhisini koydurtmak için.
Ortodontim kapı gıcırtısı kıvamında vivaldi çalabiliyor rüya sefaleti ile bütünleşmiş senfoni uykularda. 
Ancak yine de, ses efekti yapabileceğim kabuslara sahipsem de, suskun ve ıslak uyanıyorum.
Düşlerime kanal tedavisi yaptırmak lazımmış, renkli tv günlerine geçebilmesi için renkkörlüğünden muzdarip bilinçaltı nostaljimin.

Kendine kutuplaşmış bir kutbun noktasıydım.
Başladığım yerde bittim.
. at-koN 

Nihan AYDIN ...*

Hiç yorum yok: