Fȃ i lȃ tün / fe i lȃ tün / fȃ i lün
Onla parlar sema çün derler güneş
Görse enfüs o ne ȃfȃkî ateş
Gör ki en parlağı sönmez bir güzel
Fasl-ı ışktır geçemez ser, hem ezel
Ey güzellik göze ihyȃ cȃziben
Öyle ȃmȃ dolanır ışk bilmeyen
Çeşm dolar aşk ile yağmur od misal
Nar-ı aşk meftunu gam etmez ya; kal
Zevk bu lȃl ab-ı sirişk hiç sön demem
Şevkle ol bende yürek, nar bu dem
Ah yürekten dökülen yangın nefes
Dol bulut eşk düşüren rüzgarla es
Sen ki cȃnȃ, safadır dem ah nevȃ
Böyle elhan içe ilham hoş sedȃ
Ey güzellik sana sermest tüm zaman
Öyle tutkun dönüyor mestten cihan
Yok ki akvȃ sana ey vermez beden
Hem demir taş da gelir dil; aşk neden
Hȃr keser bȃdiye ol mecnun bu can
Mest eder bȃde-i aşk kalmaz nihan
Nihan AYDIN…*
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder