Monolog Müzikal

Beni vuran ise
Kalbimin en terkedilmiş 
En ızdıraplı köşesinde
Aceleci bir festival neşesidir
Üzülmesin kimse 
Ruhumun sayısız otopsiyi kaldırmış cenazesinde
Bu sadece bir karnaval karesidir
Şimdi
Monolog bir müzikal gibi
Tüm çığlıklarımla ve sessiz
Hangi koltukta ben oturuyor
Hangi rolde hangi ben 
Artık önemsizdir
Ve siz zaten hepiniz
En baştan gitmiştiniz
Perdenin önü de ardı da kalbimdir
Yalnız ve detone bir şarkı melodisinde
Gözlerimin dalıp gittiği
Sadece dakikanın sildikleridir...*